Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

ΣΥΓΝΩΜΗ

Νιώθω από την απάντηση
πως αυτό που είπα πλήγωσε,
με αμφισβήτησε,
αποκαθήλωσε την όποια υπεροχή μου.
Η άρνησή σου δεν ωφελεί,
πιο ισχυρή η αίσθηση που έχω.
Τα βάζω με τον εαυτό μου
αλλά τα λόγια που ειπώθηκαν
εντυπώθηκαν.
Το μελάνι ανεξίτηλο, παντοτινό.
Συγνώμη!
Η λέξη φτάνει στην άκρη των χειλιών
ν΄απαλύνει το εύρος της πληγής,
να καταδείξει το αθέλητο.
Μάταια!
Μάσκα πλέον θα σκιάζει
το φωτεινό του προσώπου.
Η αποσιώπηση δείχνει ευγένεια και υπομονή,
μα στη πρώτη τρικυμία
ευκαιριακά θα ανασυρθούν
τα λόγια τα παλιά
αποτελώντας τον επιτύμβιο λίθο
σε ότι κάποτε αποκαλούσαμε
Έρωτα!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ 15/02/200

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑΝΟΪΚΆ ΗΛΙΘΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ

        Ύστερα από τόσα πολλά φάουλ απορώ που δεν έγινε πέναλτι. Όχι με την ποδοσφαιρική έννοια  και την ανάλογη βραχνάδα, βεβαίως, α...