Το φεγγαρόφωτο, ο πίνακας,
παίζοντας με την ήρεμη θάλασσα
δημιουργεί το καμβά του έρωτα.
Κρέμεται πάνω μου
το κεφάλι γέρνει
Μ' αγκαλιάζει και αισθάνομαι
με χαϊδεύει και ριγώ.
Το στήθος ανεβοκατεβαίνει
ανασαίνει όλο και πιο γρήγορα
Τρέμω!
Υγρές οι κόρες των ματιών
αστραπή τρέλας και πόθου
τις διαπερνά
Το πάθος καθρεπτίζεται.
Σε θέλω! σκιαγραφεί
το μισάνοιχτο στόμα.
Το σφίξιμο δυναμώνει,
τα χέρια εξερευνούν
-Μη φοβάσαι- ψιθυρίζει
Το φιλί καυτό, μου φέρνει ζάλη
Το φεγγάρι και η θάλασσα με παρασύρουν
Παραδώσου μουρμουρίζουν.
Αφήνομαι, είναι η πρώτη φορά!
Θα τη κρατήσω βαθιά μέσα μου
Για μένα!
Για πάντα!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 19/08/2011
