Περπάτησα πολύ
μα μόνο σαν είδα
τις πληγές στα πόδια το κατάλαβα
Απαρνήθηκα τη βροχή
και ας δίψαγα τόσο
για ένα βλέμμα ζεστό,ερωτικό
μα αποκαλυπτικά,τόσο εχθρικό
Έδωσα στον άνεμο
νομίζοντας πως αρκεί
τον εγωισμό μου να τραφεί
εκλιπαρώντας
Χαράμισα τα πάντα
όμως στην λάμψη των ματιών σου
συνάντησα το μάταιο.
Είχε δίκιο ο γέρος σοφός:
Πλαστή ζωή
πλαστοί άνθρωποι
πλαστός και εγώ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 4/03/2011
