Περπάτησα πολύ
μα μόνο σαν είδα
τις πληγές στα πόδια το κατάλαβα
Απαρνήθηκα τη βροχή
και ας δίψαγα τόσο
για ένα βλέμμα ζεστό,ερωτικό
μα αποκαλυπτικά,τόσο εχθρικό
Έδωσα στον άνεμο
νομίζοντας πως αρκεί
τον εγωισμό μου να τραφεί
εκλιπαρώντας
Χαράμισα τα πάντα
όμως στην λάμψη των ματιών σου
συνάντησα το μάταιο.
Είχε δίκιο ο γέρος σοφός:
Πλαστή ζωή
πλαστοί άνθρωποι
πλαστός και εγώ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 4/03/2011
Μια απλή κατάθεση λέξεων που συχνά προφέρουμε, χωρίς να ξέρουμε πόσο σημαντικές είναι.Εγώ, απλά τις κλέβω και τις σταχυολογώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑΝΟΪΚΆ ΗΛΙΘΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ
Ύστερα από τόσα πολλά φάουλ απορώ που δεν έγινε πέναλτι. Όχι με την ποδοσφαιρική έννοια και την ανάλογη βραχνάδα, βεβαίως, α...
-
Με κατηγορούν, δεν σκέπτομαι το μέλλον για την απέραντη μοναχικότητα μου το παγερό μου βλέμμα Πως κοιτάζω μέσα από κουρτίνα Το παρών, ο...
-
Μ' αγαπάς; Τόσο όσο σ' αγαπώ κι εγώ; Ίσως μ΄αγαπάς ακόμα πιο πολύ Ίσως τολμήσεις να κινήσεις βουνά για χάρη μου Ίσως βαλσαμώσε...
-
Όταν κάποτε, βγαίνοντας από την παράξενη λήθη, με αναζητήσεις εγώ θα είμαι μακριά. Όταν κάποτε, νικήσεις το θηρίο που σε διαφεντεύε...