Όμορφα είναι στο σκοτάδι
η σκέψη ανεπηρέαστη ξεφεύγει
ριπές ανεξερεύνητου φωτός
δυναμικά την επεκτείνουν
Διαμελίζουν το πέπλο
της επίπλαστης πραγματικότητας
που το μυαλό παρέχει απλόχερα
καθώς κολυμπάει στο σκοτάδι
Όμως, φοβού τους δαίμονες!
Μύχια κρύβονται στους εφιάλτες
μήτρα το σκοτάδι, τους κυοφορεί
Ευκαιρία βρίσκουν όταν απομακρύνεσαι
χωρίς εφόδια, χωρίς συμμάχους
Ωστόσο χρειάζονται!
Δείχνουν τα όρια
είναι το εμπόδιο
που πρέπει να ξεπεραστεί
Με κυνηγούν οι δαίμονες μου
όπως πάντα κάνουν, ανελέητα.
Με επισκέπτονται διεκδικώντας μερίδιο
Αρπακτικά του φόβου
Συνήθισα, δεν με τρομάζουν πλέον
Είναι εκεί πάντα
Ένα κομμάτι του εαυτού μου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 22/03/2006
