Αυτός που μάτωσε την αγνότητα των παρθένων
άπλωσε νεκρά δέντρα στο ξέφωτο
έμπηξε μαχαίρια
στο σώμα της άμοιρης γης
Τροβαδούρος πλάνεψε την εύπιστη αυγή
ιππεύοντας τα πύρινα άλογα του ήλιου
συντόμεψε το μονοπάτι
Έκλεψε το ζωοφόρο ροδοκόκκινο
αφήνοντας ροζιασμένα χέρια
και κυρτωμένη πλάτη
Μονάχη τώρα η Ελπίδα, κλαίουσα
περιδιαβαίνει τα κατακαμμένα αλώνια
Μια άσπρη κουκκίδα
στο μαυροπίνακα της ψυχής του
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 7/03/2011
Μια απλή κατάθεση λέξεων που συχνά προφέρουμε, χωρίς να ξέρουμε πόσο σημαντικές είναι.Εγώ, απλά τις κλέβω και τις σταχυολογώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑΝΟΪΚΆ ΗΛΙΘΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ
Ύστερα από τόσα πολλά φάουλ απορώ που δεν έγινε πέναλτι. Όχι με την ποδοσφαιρική έννοια και την ανάλογη βραχνάδα, βεβαίως, α...
-
Με κατηγορούν, δεν σκέπτομαι το μέλλον για την απέραντη μοναχικότητα μου το παγερό μου βλέμμα Πως κοιτάζω μέσα από κουρτίνα Το παρών, ο...
-
Μ' αγαπάς; Τόσο όσο σ' αγαπώ κι εγώ; Ίσως μ΄αγαπάς ακόμα πιο πολύ Ίσως τολμήσεις να κινήσεις βουνά για χάρη μου Ίσως βαλσαμώσε...
-
Όταν κάποτε, βγαίνοντας από την παράξενη λήθη, με αναζητήσεις εγώ θα είμαι μακριά. Όταν κάποτε, νικήσεις το θηρίο που σε διαφεντεύε...