ΕΠΑΝΟΔΟΣ

Όταν έφυγες έκλαψα
έφταιξα -είπα-
μα δεν ξέχασα
απλά προχώρησα.
Και τώρα που μπορείς
τώρα που ξανάρθες χαμογελαστή
ψάχνεις να βρεις στο πρόσωπο μου
ουρανοσκέπαστα βουνά
απύθμενους βυθούς
χρωματιστά στολίδια
συνδεδεμένα μεταξύ τους
με αόρατους αρμούς
Κολακευμένος απ' τη γλυκιά επίθεση
της επιφανειακής σου λάμψης
θα μου ήταν αδύνατο ν' αντισταθώ,
αν δεν είχα αποβάλλει
της ψυχής μου το ευκολόπιστο,
αν δεν είχα θωρακίσει
την αγνότητα του νου μου
αν απλά είχα λησμονήσει...
Ένα τέχνασμα ήταν αρκετό
ν' αποκαλύψει
όπως το διάφανο νερό
όπως η ίδια η απροκάλυπτη αλήθεια
το πόσο δίκιο είχα



ΔΗΜΗΤΡΗΣ 19/09/2011