ΜΑΚΡΙΑ

Μακριά πέρασα πολύ καιρό
Μια απόσταση, αναπνοής θαρρείς
μα τόσο μακρινή
Όπως ένα σύννεφο που σκιάζει το μυαλό
μια σταγόνα στο διψασμένο στόμα
Τώρα η ευκαιρία κοντοζυγώνει
νεύμα θα κάνει μια φορά, αστραπιαία
Όπως η αόρατη σφαίρα
που θα λουφάξει στα σπλάχνα
Ένα ερωτικό σκίρτημα
που σ' αφήνει να ελπίζεις
Θα τολμήσεις το ρίσκο;
Άσπρο ή μαύρο;
Καιρός να διαλέξεις!
Ανατολή ή δύση;
Θα αποφασίσεις!
Εγώ ή εσύ;
Ποιος άραγε θα μείνει;
Ίσως κανείς,
ίσως ΕΜΕΙΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ 5/6/1991 10/9/2008