Το φεγγαρόφωτο, ο πίνακας,
παίζοντας με την ήρεμη θάλασσα
δημιουργεί το καμβά του έρωτα.
Κρέμεται πάνω μου
το κεφάλι γέρνει
Μ' αγκαλιάζει και αισθάνομαι
με χαϊδεύει και ριγώ.
Το στήθος ανεβοκατεβαίνει
ανασαίνει όλο και πιο γρήγορα
Τρέμω!
Υγρές οι κόρες των ματιών
αστραπή τρέλας και πόθου
τις διαπερνά
Το πάθος καθρεπτίζεται.
Σε θέλω! σκιαγραφεί
το μισάνοιχτο στόμα.
Το σφίξιμο δυναμώνει,
τα χέρια εξερευνούν
-Μη φοβάσαι- ψιθυρίζει
Το φιλί καυτό, μου φέρνει ζάλη
Το φεγγάρι και η θάλασσα με παρασύρουν
Παραδώσου μουρμουρίζουν.
Αφήνομαι, είναι η πρώτη φορά!
Θα τη κρατήσω βαθιά μέσα μου
Για μένα!
Για πάντα!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 19/08/2011
Μια απλή κατάθεση λέξεων που συχνά προφέρουμε, χωρίς να ξέρουμε πόσο σημαντικές είναι.Εγώ, απλά τις κλέβω και τις σταχυολογώ.
Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011
Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Ξέρω πως η φαντασία
ξεπερνάει την πραγματικότητα,
γεμάτη κινδύνους
είναι πέρα από αξίες
κι εγώ έχω το δικό μου
πόλεμο μαζί της.
Αγωνιώ να την κρατήσω
μακριά από τις σκέψεις μου,
να μην νιώσω ούτε λεπτό
πως μπορεί να με νικήσει.
Κι όμως:
είναι ένα με το είναι μου,
δίδυμο με την ψυχή μου,
παράγωγο του νου μου,
φωτιά που καίει μέσα μου
διαβρώνοντας την ύπαρξη μου.
Γιατί;
Απάντηση που δεν μπορώ να δώσω!
Αυτή τη μάχη δεν ζητώ
να την κερδίσω.
Πως να εξορίσω τον εαυτό μου!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 06/08/2011
ξεπερνάει την πραγματικότητα,
γεμάτη κινδύνους
είναι πέρα από αξίες
κι εγώ έχω το δικό μου
πόλεμο μαζί της.
Αγωνιώ να την κρατήσω
μακριά από τις σκέψεις μου,
να μην νιώσω ούτε λεπτό
πως μπορεί να με νικήσει.
Κι όμως:
είναι ένα με το είναι μου,
δίδυμο με την ψυχή μου,
παράγωγο του νου μου,
φωτιά που καίει μέσα μου
διαβρώνοντας την ύπαρξη μου.
Γιατί;
Απάντηση που δεν μπορώ να δώσω!
Αυτή τη μάχη δεν ζητώ
να την κερδίσω.
Πως να εξορίσω τον εαυτό μου!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 06/08/2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑΝΟΪΚΆ ΗΛΙΘΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ
Ύστερα από τόσα πολλά φάουλ απορώ που δεν έγινε πέναλτι. Όχι με την ποδοσφαιρική έννοια και την ανάλογη βραχνάδα, βεβαίως, α...
-
Με κατηγορούν, δεν σκέπτομαι το μέλλον για την απέραντη μοναχικότητα μου το παγερό μου βλέμμα Πως κοιτάζω μέσα από κουρτίνα Το παρών, ο...
-
Υπάρχουν μέρες που ξυπνούν οι μνήμες, τότε ο νους ορίζει το χέρι και έτσι, αναπόφευκτα και εμφατικά, εμφανίζεται στο χαρτί η δημιουργία, ...
-
Όταν έφυγες έκλαψα έφταιξα -είπα- μα δεν ξέχασα απλά προχώρησα. Και τώρα που μπορείς τώρα που ξανάρθες χαμογελαστή ψάχνεις να βρεις σ...