Χρόνια τώρα
ομνύω στην έννοια της ανθρωπιάς
αλληλέγγυος με ελπίδα για το αύριο
ζω αυτά που μου ταιριάζει
να γνωρίζω.
Μα ξαφνικά όλα αλλάζουν
ο εμπαιγμός με σπρώχνει
στην αντίθετη κατεύθυνση
στην απομόνωση της εικόνας μου.
Παγιδευμένος στο κόσμο μου
πασχίζω να μαζέψω τα πεσμένα φύλλα
την ώρα που φυσά δαιμονισμένα
Ομφαλοσκοπώ μέσα στο διαφορετικό
μαθαίνω πληροφορίες για την μεγάλη απάτη
Εξαγριώνομαι με την αυταπάτη της ελευθερίας
που μου σερβίρουν
Ξεβολεύομαι γιατί αντιστέκομαι
Αναζητώ αυτό που θα μπορούσα να είμαι
Όποιος κι αν είμαι
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 27/06/2011
Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω διαβάσει ποτέ άλλοτε μια τόσο συγκινητική κατάθεση ψυχής, μέσα από την οποία δίνεται ο ορισμός του εμαιγμού με παραστατικό και βιωματικό τρόπο.
Συγχαρητήρια