Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Αιωνίως

Ύστερα από πολύ σκέψη, μα ίσως και αυθόρμητα, αποφάσισα να εκτεθώ και να εκθέσω. Να ξεριζώσω από τα βάθη του μυαλού μου τις λέξεις σας, τις λέξεις μου, όλα όσα έχω γράψει μα και όσα θα γράψω. Καλά, κακά, αδιάφορα ή μη, δεν ξέρω. Ευθέως όμως λέω θα ήθελα να μάθω.
Αισθάνομαι σαν ένα μικρό παιδί που συνεχώς ρωτάει, λες και θα μπορούσε να καταλάβει τις απαντήσεις που του δίνονται, όμως αυτό εκεί επίμονο συνεχίζει. Ϊσως να μην μεγάλωσα ποτέ, όμως αυτό που καίει μέσα μου θέλει μια απάντηση, μια κριτική και ελπίζει τώρα να μπορέσει να την καταλάβει και κυρίως νατην αποδεχτεί.


ΑΙΩΝΙΩΣ
Στο μέρος της φύσης
που μου αναλογεί
κάθισα/
Στην πιο απόμακρη κοιλάδα
στο βάθος του γκρεμού
που απλώνεται μπροστά μου
βυθίστηκα/
Όμως δεν ξεκίνησα για το άγνωστο ταξίδι
παρόλο που δεν ξέχασα
τίποτα πολύτιμο
που θα με κρατούσε πίσω/
Όταν τα πάντα είναι ζωή
και το τίποτα θάνατος
εγώ είμαι μια μικρούλα κουκίδα
στο βάθος του γκρεμού
της απόμακρης κοιλάδας
του απίθανου νου μου
της αρρωστημένης φαντασίας μου
και της νεκρής ζωής μου/
Στο μέρος της φύσης
που μου αναλογεί/
Αιωνίως

ΛΕΞΙΚΛΕΦΤΗΣ 29/12/2006





ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑΝΟΪΚΆ ΗΛΙΘΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ

        Ύστερα από τόσα πολλά φάουλ απορώ που δεν έγινε πέναλτι. Όχι με την ποδοσφαιρική έννοια  και την ανάλογη βραχνάδα, βεβαίως, α...